Jan Coppoolse is al tien jaar vrijwilliger bij VPTZ thuis in Middelburg. Iedere dag probeert hij alles uit het leven te halen wat erin zit. Te genieten. Onder andere van zijn werk als vrijwilliger. ‘Als het even kan, ga ik met mensen naar buiten. Een wandeling maken, een eind rijden, koffie drinken. Samen genieten van de natuur.’
‘Mijn buurvrouw had ALS’, vertelt Jan. ‘Eens per week liet ik haar hond uit. Later werd dit vier keer per dag. Zij had in een hospice in Middelburg gewerkt en was daar altijd heel enthousiast over. Door haar heb ik mij aangemeld bij een hospice als vrijwilliger. Er was een wachtlijst, maar ze vertelde mij over de mogelijkheid om mensen thuis te ondersteunen. Ik ben ontzettend blij dat ik toen ja heb gezegd. Het contact is thuis veel intensiever. Thuis zijn er geen duidelijke taken. Je kijkt waar iemand behoefte aan heeft. Gewoon bij iemand zijn. Een nat washandje op iemands voorhoofd leggen, paracetamol geven, lippen vochtig houden en de voeten af en toe verplaatsen. De hulp die je biedt is heel afwisselend. Als het even kan ga ik met mensen naar buiten.
Genieten van het leven
Mijn vrouw is Duits en heeft dementie. Ze woont in een tehuis in Duitsland. De plek waar ik zeker van weet dat zij het beste af is, omdat ze haar eigen taal kan spreken. Ik ga regelmatig naar haar toe. Zelf heb ik kanker gehad en ik heb op jonge leeftijd mijn broertje verloren. Hij had zuurstoftekort tijdens de bevalling. Nooit heb ik hem ontmoet en kunnen vertellen hoe blij ik met hem was. Ik probeer elke dag te genieten van het leven en alles wat het leven te bieden heeft. Van de sneeuwklokjes die opkomen. Alle kleuren van de natuur. De puurheid die ik vind in de natuur, ervaar ik terug in mijn vrijwilligerswerk.
Als ik vertrok zei hij: "Ik had niet gedacht dat ik vandaag zou lachen, maar het is toch gelukt.”
Een rijker mens
Sommige mensen kunnen je enorm raken. Een aantal jaren geleden was ik vrijwilliger voor een man die kanker had en manisch depressief was. Elke week ging ik naar hem toe. Het was enorm intensief. Ik zal hem nooit meer vergeten en dat heeft alles te maken met de klik die ik met hem had. Iedere week scrabbelden we samen. Lachten we om kleine dingen. Als ik vertrok zei hij: “Ik had niet gedacht dat ik vandaag zou lachen, maar het is toch gelukt”. Een jaar lang zag ik hem elke week. Tot hij overleed. Vaak heb ik nog aan hem gedacht. Ik hoop dat iedereen die twijfelt om vrijwilligers in te zetten, belt naar VPTZ. Als ik ergens kom, hoor ik altijd: ‘Had ik maar eerder aan de bel getrokken.’ Tijd voor jezelf is ook voor een naaste heel belangrijk. Ook in een pril stadium.
De essentie
Dit vrijwilligerswerk is voor mij allesbehalve zwaar. Soms komen situaties extra hard binnen, bijvoorbeeld omdat ze heel herkenbaar zijn. Dan kan ik gelukkig altijd bellen met een coördinator van VPTZ, of dit bespreken met mijn intervisieclub. Als vrijwilliger luister ik en blijf ik dicht bij mezelf. Humor en adequate antwoorden helpen wel om het licht te houden. Van betekenis zijn voor mensen in de laatste fase van hun leven, werkt voor mij als een soort weegschaal. Het is relativerend. Helpen van anderen. Dat is voor mij echt de essentie.’
Een VPTZ-organisatie bij u in de buurt?
Bij VPTZ Nederland zijn ruim 200 lidorganisaties aangesloten. Zij bieden palliatieve terminale zorg thuis, in hospices en in een aantal gevallen ook in een zorginstelling. Op deze kaart vindt u snel een VPTZ-organisatie in uw buurt. Elke organisatie werkt op z’n eigen manier. De ene organisatie richt zich bijvoorbeeld alleen op vrijwilliger palliatieve terminale zorg. Andere organisaties hebben een ruimer werkgebied: informeer gerust bij de organisatie in uw omgeving of er ook in uw woonplaats zorg thuis mogelijk is.
Meer verhalen lezen van en over VPTZ-vrijwilligers?
Kijk op de jubileum-verhalen-pagina.